برای اجرا در تئاتر نوشته می‌شود. این آثار معمولاً شامل دیالوگ‌ها، توصیف صحنه‌ها و دستورالعمل‌هایی برای بازیگران و کارگردان هستند. نمایشنامه‌ها می‌توانند در ژانرهای مختلفی مانند درام، کمدی، تراژدی، موزیکال و غیره نوشته شوند.
ویژگی‌های نمایشنامه
1. ساختار: نمایشنامه معمولاً به بخش‌های مختلفی تقسیم می‌شود، مانند پرده‌ها و صحنه‌ها. هر پرده ممکن است شامل چندین صحنه باشد که در آن‌ها داستان پیش می‌رود.
2. دیالوگ: دیالوگ‌ها بخش اصلی نمایشنامه را تشکیل می‌دهند و شخصیت‌ها از طریق گفت‌وگو با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند.
3. دستورالعمل‌های صحنه: نمایشنامه‌ها معمولاً شامل توضیحات مربوط به صحنه، حرکات بازیگران و احساسات شخصیت‌ها هستند که به کارگردان و بازیگران کمک می‌کند تا نمایش را به‌درستی اجرا کنند.
4. شخصیت‌ها: هر نمایشنامه شامل شخصیت‌های مختلفی است که داستان را پیش می‌برند. این شخصیت‌ها ممکن است پیچیده یا ساده باشند و هر یک ویژگی‌های خاص خود را دارند.
5. موضوع و پیام: نمایشنامه‌ها معمولاً به موضوعات اجتماعی، انسانی یا فلسفی می‌پردازند و ممکن است پیامی خاص را به مخاطب منتقل کنند.
انواع نمایشنامه
درام: بر روی موضوعات جدی و عاطفی تمرکز دارد.
کمدی: به ایجاد خنده و سرگرمی می‌پردازد.
تراژدی: داستانی غم‌انگیز با پایانی تلخ دارد.
موزیکال: ترکیبی از موسیقی، آواز و رقص با داستان است.
برای مطالعه بیشتر لینک معرفی ژانرهای مختلف نمایشنامه را کلیک کنید.
مثال‌های معروف نمایشنامه
“هملت” اثر ویلیام شکسپیر
“مرغ دریایی” اثر آنتوان چخوف
“دکتر فاستوس” اثر کریستوفر مارلو
نمایشنامه‌ها به دلیل قابلیت اجرا بر روی صحنه و تأثیرگذاری بر مخاطبان، یکی از مهم‌ترین اشکال ادبیات نمایشی محسوب می‌شوند.